MENSE RECHTEN

In dit blog komen de avonturen van K. met zijn ziektekostenverzekeraar X. nogal eens aan de orde (zie http://menserechten.nl/nieuwsartikel/advocaat-martijn-mense/nog-steeds-verzekerd-van-ellende.html). Op zich is de rechtsverhouding tussen K. en X. eenvoudig: K. moet premie betalen aan X. en alle ziektekosten vergoeden die door X. zijn betaald, maar niet onder de dekking van de verzekering vallen. Wat veroorzaakt dan de onduidelijkheden in deze verhouding? Een belangrijke reden is de geautomatiseerde administratie. Zoals alle (geautomatiseerde) systemen is deze niet full / fool proof. Er zullen zich altijd situaties voordoen die niet in het stroomschema van het systeem vallen.

Indien de uitval uit dit systeem dan in een volgende geautomatiseerde administratie terecht komen, die van de incassogemachtigde, dan herhaalt het probleem zich. In de meest recente zaak die partijen met elkaar uitvochten, bracht de incassogemachtigde van X., na een jaar geweigerd te hebben uit te leggen waarom er betaald moest worden, een standaard geen-verweer-bekend-gewoon-betalen dagvaarding uit. Waarom? Waarschijnlijk omdat het systeem niet voorziet in de categorie wel-verweer-bekend. Die procesvoering resulteerde in een afwijzing.

Maar ook in die categorie voorziet het systeem niet. Enige tijd nadat vonnis gewezen werd, ontving K. namelijk per adres de postbus van mijn kantoor een brief van de incassogemachtigde van X. waarin werd medegedeeld dat K. was veroordeeld. Hadden wij een derde procerdure gemist? Dit bleek niet het geval. Het systeem van de incassogemachtigde van X. stuurt ook bij afwijzing van een vordering een verzoek om nakoming want het systeem kent de categorie afwijzing ook niet. Of was het een 419 scam door één van de grootste gerechtsdeurwaarderskantoren van Nederland? Het verschil is vaak moeilijk te zien.

Martijn Mense, advocaat te Haarlem